Η λέξη γκέτο αναφέρεται σε μια αστική, συνωστισμένη συνήθως περιοχή στην οποία κατοικεί πληθυσμός κάποιας συγκεκριμένης ή ιδιαίτερης εθνικότητας, φυλής ή θρησκείας. Συνήθως οι περιοχές αυτές κατοικούνται από ανθρώπους που ζουν σε κακές συνθήκες και παρουσιάζουν μεγάλη εγκληματικότητα, φτώχεια και υποβαθμισμένο πολιτισμικό επίπεδο. Η λέξη συναντήθηκε πρώτη φορά τον 14ο-15ο αιώνα στη Βενετία για να περιγράψει τις περιοχές Ευρωπαικών πόλεων στις οποίες οι Εβραίοι περιορίστηκαν να ζουν
Κατά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, τα γκέτο στην κατεχόμενη Ευρώπη δημιουργήθηκαν από τους Ναζί για να απομονώσουν τους Εβραίους και μερικές φορές τσιγγάνους, σε τμήματα πόλεων της Ανατολικής Ευρώπης. Οι Γερμανοί ίδρυσαν τουλάχιστον 1.000 γκέτο μόνο στα γερμανικά κατεχόμενα της Πολωνίας και της Σοβιετικής Ένωσης. Τα γκέτο λειτουργούσαν ως τόποι συγκέντρωσης των Εβραίων, απ όπου μεταφέρονταν σε στρατόπεδα καταναγκαστικών έργων ή εξόντωσης κατά το Ολοκαύτωμα. Στις 21 Ιουνίου 1943 ο Heinrich Himmler διέταξε τη διάλυση όλων των γκέτων στην Ευρώπη και τη μεταφορά των κατοίκων τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης

Υπήρχαν τρεις τύπους γκέτο

• Κλειστά ή σφραγισμένα γκέτο βρίσκονταν ως επί το πλείστον στη γερμανικά-κατεχόμενη Πολωνία και τη Σοβιετική Ένωση. Περιβάλονταν από τοίχους, τούβλα, φράχτες ή συρματοπλέγματα. Στην περίπτωση των κλειστών γκέτο, οποιοσδήποτε Εβραίος βρισκόταν εκτός αυτού, εκτελούνταν. Στο κλειστό γκέτο, οι συνθήκες διαβίωσης ήταν οι χειρότερες. Ο λιμός, χρόνιες ελλείψεις τροφίμων, η έλλειψη θέρμανσης το χειμώνα και η ανεπάρκεια των δημοτικών υπηρεσιών οδηγούσε συχνά στην εμφάνιση κρουσμάτων επιδημιών, όπως η δυσεντερία και ο τύφος και σε ένα υψηλό ποσοστό θνησιμότητας. Τα περισσότερα ναζιστικά γκέτο ήταν αυτού του τύπου
• Ανοιχτά γκέτο, τα οποία δεν είχαν τοίχους ή φράχτες, υπήρχαν ως επί το πλείστον σε αρχικά στάδια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου επίσης στη γερμανικά-κατεχόμενη Πολωνία και Σοβιετική Ένωση, αλλά και στην Ουκρανία, όπου η διαχείρισή τους γίνονταν από τις ρουμανικές αρχές
• Τα γκέτο εξόντωσης, υπήρξαν στα τελικά στάδια του Ολοκαυτώματος, και λειτούργησαν έτσι για δύο έως έξι εβδομάδες μόνο, στη κατεχόμενη από τους Γερμανούς Σοβιετική Ένωση και ειδικότερα, στη Λιθουανία και τη Σοβιετική Ουκρανία, καθώς επίσης και στην Ουγγαρία. Οι Εβραίοι φυλακιζόνταν σε αυτές μόνο για να απελαθούν ή να εκτελεστούν από τους Γερμανούς συχνά με τη βοήθεια των συμμάχων τους

Κατά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, το πρώτο γκέτο ιδρύθηκε τον Οκτώβριο του 1939 στο Piotrków Trybunalski, το επόμενο στο Tuliszkow ιδρύθηκε τον Δεκέμβριο και από τον Ιανουάριο 1939 έως το 1940, ακολούθησε η πρώτη μεγάλης κλίμακας δημιουργίας γκέτο, όπως το Γκέτο του Łódź τον Απρίλιο του 1940, και το Γκέτο της Βαρσοβίας τον Οκτώβριο, ακολουθώντας πολλά άλλα γκέτο κατά τη διάρκεια του 1940 και 1941.
Το 1942, οι Γερμανοί ξεκίνησαν την Επιχείρηση Reinhard, τη συστηματική απέλαση των τοπικών πληθυσμών των γκέτο προς τα στρατόπεδα εξόντωσης. Οι ναζιστικές αρχές απέλασαν Εβραίους στα γκέτο της Ανατολικής Ευρώπης από όλη την Ευρώπη κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος, ή συχνότερα άμεσα στα στρατόπεδα εξόντωσης. Σχεδόν 300.000 άνθρωποι απελάθηκαν από το Γκέτο της Βαρσοβίας μόνο στην Τρεμπλίνκα κατά τη διάρκεια 52 ημερών
Πολλά γκέτο ήταν περιφραγμένα με συρματόπλεγμα. Σε μερικά από τα γκέτο, οι τοπικές οργανώσεις αντίστασης οργάνωσαν εξεγέρσεις. Ωστόσο, καμία δεν ήταν επιτυχής. Το Γκέτο της Βαρσοβίας ήταν το μεγαλύτερο γκέτο στη ναζιστική κατοχή στην Ευρώπη, με πάνω από 400.000 Εβραίους να στριμώχνονται μέσα σε μια έκταση 1,3 τετραγωνικών μιλίων (3.4 km2), με ένα μεγάλο του μέρος να βρίσκεται στην καρδιά της πόλης. Το Γκέτο του Łódź ήταν το δεύτερο μεγαλύτερο, με περίπου 160.000 Εβραίους

Αρθρογραφία